آقا ما از بچگی یه نسبتا دوستی داشتیم که یه وقتایی خیلی مجبوری با هم بودیم اما من یکی که آبم با اون تو یه جوب نمی رفت!! مخصوصا اینکه ما یه روز بدنیا اومده بودیم و اونم بچه مایه دار بود و ما هم مثل اونا نبودیم که هر سال تولدای خوف بگیریم و ملت رو دعوت کنیم بریزن خونه غذا مذا بخورن!! دروغ چرا یه بار هم که بنده ۱۰ سالشه می شدم ایشون ۷ ساله براش یه تولد خوفی گرفتن و بنده و مامانی هم رفتیم... خیلی تو راه برگشت غصه بودم نه از روی حسادت ها به خاطر اینکه مامانی ناراحت بود که ای کاش ما هم می تونستیم برای بچه هامون همچین تولدایی بگیریم و من می دونستم که نمی شه 
الان این دوست بنده که البت فامیل هم هستن رفتن آمریکا و تحصیل می کنن و سال اول دانشگاهه باور کن با پول خودشون رفته بورس نشده که
ما که از این پولا داشته باشیم هم نمی دیم 
که البت نداریم که بدیم
نکته اینجاست که اون تو فیسبوکه و تا حالا هیچ کدوم از افراد خانواده ما رو که ادش کرده بودیم اکسپت نکرده!! متوجه شدیم که ایشان گفته اند با خانواده ما حال نمی کنند و لذا هیچ کداممان را اکسپت نمی کنند
برام عجیبه که درسته خیلی ریفیق داره توپ اما هیشکی فامیل نمی شه! می شه؟ یعنی می شه آدم با همه قطع رابطه کنه؟ من اگه یه روزی همه ازم ببرن قطعن می میرم داداش!! چه جوریاست؟؟
پیوست: جون داداش اون داستانی که اولش گفتم از ده سالگی رو دلم مونده بودا... برا همین اینجا نوشتم... هنوز یادمه غصه اون شبو وقتی تو کردستان از تاکسی پیاده شدیم و با مامان میومدیم خونه حسش می کنم!! چه عجیب که حتی تصاویرشم یادمه!! چه تاثیری داره این غصه تو حافظه!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------
بعضی دوستان دیگه کامنت نمی ذارن و شایدم اصلا نمی خونن که کامنت بذارن اما بنده از رو نمی رم و برای همون محدود آدمایی که برام کامنت می ذارن می نویسم